Film of foto?

Enkele jaren geleden hoorde ik een toespraak van Arthur Docters van Leeuwen. Hij sprak ons als organisatieadviseurs streng toe. We kregen er aardig van langs maar op een plezierige, weldoordachte manier.

Maar de boodschap kwam wel over. Voorbeeld. Docters van Leeuwen legde uit hoe het afschieten van een pijl met een boog in z’n werk ging. Het kiezen van de juiste pijl en boog, een geoefende boogschutter, het kiezen van een doel, aanleggen, richten, loslaten en dan de natuur de rest laten doen. Zijn verwijt was dat we van dit geheel een foto maken van de pijl vliegend in de lucht, als ons om hulp wordt gevraagd. En met die foto in de hand, die waarschijnlijk ook nog onscherp is vanwege de grote snelheid van de pijl, trekken wij de meest vergaande conclusies over de organisatie en de mensen die daar in werken. We durven zelfs ingrijpende reorganisaties voor te stellen. Hij verweet ons verder dat we onder de druk van prijs, tijd en haast, niet de moeite namen een film van het geheel te maken en daarmee essentiële onderdelen van de organisatie buiten beschouwing latend. Onder druk van een klant die haast heeft en een uitonderhandeld budget bleef alleen de foto over als mogelijkheid. Hij had gelijk. 

Tegenwoordig schrijft Docters van Leeuwen gedichten, Gelijk heeft ‘ie.

Recent sprak ik met een bankier. Een man hoog in de hiërarchie en met grote verantwoordelijkheden. Hij had duizenden MKB klanten. Voor het gemak had hij deze opgedeeld in twee groepen. Groep één waren de goede ondernemers. Deze hadden eigenlijk hem (als bank) en mij (als adviseur) niet nodig. Helaas was deze groep in de minderheid. De tweede groep bestond uit een combinatie van slechte ondernemers en/of negatief eigen vermogen en/of oude economie. Wat hem betreft mochten de meeste daarvan deze week omvallen. Trots vertelde hij dat hij vier- tot vijfhonderd klanten per week zag. Dat verbaasde mij. Een klant zien betekent volgens mij er naar toe gaan, koffie drinken, door het bedrijf lopen en bijpraten met de ondernemer. Laten we zeggen dat dat een uur in beslag neemt (hoewel dat erg snel is). Vierhonderd uur per week ……  Ik begon te vermoeden dat hij in z’n vrije tijd lid is van het Genootschap Heren Dat Over Water Kan Lopen. Vierhonderd klanten per week betekent dat hij 6 minuten per week aan zijn dierbare klanten besteed, tenminste als hij 40 uur effectief besteed. Na een week of 13 heeft hij al z’n klanten ‘gezien’. Bankiers bekijken dus ook foto’s en geen films. Hij heeft ongelijk.

Wij hebben geleerd. Wij nemen graag de tijd om van uw bedrijf een film te maken en daar eens gezellig voor te gaan zitten om deze te bekijken en te bespreken.

2016-07-04T11:26:56+00:00